De aankomst was al een hele happening. Jorine zat in het vliegtuig naast iemand die op het vliegveld werkt. Dus we moesten gelijk naar de VIP room. We moesten onze paspoorten afgeven, we hadden geen idee aan wie. Toen we onze koffers mochten pakken waren er gelijk al twee mensen druk bezig om een karretje te regelen. De band deed het niet en de koffers werden daarom maar ergens op de grond gelegd. Het was echt een chaos. Iedereen was aan het roepen en schreeuwen. Ondertussen had iemand anders ons karretje afgepakt en vervolgens waren ze er enorm ruzie aan het over maken. De man die ons kwam ophalen had zich verslapen, maar hij logeerde in een guesthouse in de buurt. Hij was er ook met twintig minuten. Ze hebben ons wel goed geholpen, we waren met een kwartier door de douane (dat niet zoveel voorstelde). Het vliegtuig was echt prut: Oud gebouw en veel was er kapot.

We moesten nog twee uur wachten voordat we met de boot konden. Veel mensen probeerden ons wat te verkopen. Vooral veel etenswaar. We zagen ook mensen zonder been, vingers, voeten enz.

De boot bracht ons naar Freetown. Freetown is een grote stad, maar zo vreselijk arm. Overal zie je van die krot huisjes. Het is enorm druk op straat. Iedereen leeft ook op straat. De natuur is wel heel mooi, heel groen. Overal groeien palmbomen en andere bomen. Het is heel warm hier en ook heel vochtig. Vanmorgen begon het enorm te regenen, daar is Nederland niets bij. Daarom is er nu geen elektriciteit.

Het huis waar we zitten is wel goed. Wel primitief. Uit de douche komt echt een pisstraaltje. Maar vandaag is de stroom uitgevallen, dus nu gooien we bakjes regenwater over ons heen.
Ze eten bijna geen groente of fruit, dus mijn vitaminepillen komen wel van pas. Ze eten hier heel veel rijst met allemaal verschillende sausjes. Het is redelijk te doen.
Hier is echt niets westers. We worden hier echt in de cultuur gebombardeerd. De buurvrouw kookt haar eten op een vuurtje buiten en stampt haar mais met een paal.

We zijn al op van die scootertjes naar het strand gebracht een eindje buiten de stad. Het is een heel goedkoop vervoersmiddel. Je zit gewoon bij iemand achterop en die brengt je dan waar je moet zijn.
Het strand was echt heerlijk. Het water van de Atlantische oceaan is heel warm.
Op die plek verblijven een paar mensen uit Australie. Ze hebben hier al een keer dolfijnen gezien. Dichtbij is ook een meertje en daar zitten ook krokodillen, die hebben wij nog niet gezien. Misschien komt het nog een keer.

Vanmiddag vroeg een jongen die veel in het huis van Cecilia komt, of we mee wilde naar het strand bij Freetown. Dat wilde we wel. Op een gegeven moment kwamen we in een sloppenwijk terecht. Wat we daar zagen was echt ongelofelijk. Overal van die golfplaten of houten hokken dicht op elkaar. Midden in die wijk is ook een markt. Ze verkopen daar echt de meest vreemde en gore dingen. Bijvoorbeeld vis dat al half aangevreten is en veel rot fruit e.d. het is gewoon erg om te zien in welke omstandigheden deze mensen leven, onmenselijk gewoon. Iedereen weet dat er sloppenwijken zijn, maar het is toch heftig om daar echt te zijn. Zo vreselijk onhygiënisch. We zagen een jongetje staan op een hoop afval waar ook drie zwijnen liepen. Zo erg!
Het was wel zielig voor die jongen, want vlak voor het strand lag een enorme plas, waar we perse doorheen moesten. De ggd had ons aangeraden om niet te gaan zwemmen e.d. in zoet water, want daar leven van die beestje die onder je huid gaan zitten, dus we dachten dat die plas bij de sloppenwijk vast niet zo hygiënisch was, dus we wilden er echt niet door heen. Hij wilde ons wel dragen, maar nee, we zijn terug gegaan.

Aan het eind van de middag kwamen er een paar jochies bij ons op de trap van het huis zitten. Het is echt leuk om te zien hoe ze met elkaar omgaan. Er is echt een rangorde. De oudste jongen had het echt voor het zeggen. Ze voeden elkaar op.

Stephanie komt ook uit Nederland en is hier nu 5 weken in Freetown. Ze heeft ons hele leuke tips gegeven om te gaan doen. Misschien gaan we volgend weekend snorkelen op Banana Island!

Morgen ga ik naar Grafton, het vluchtelingenkamp, waar ik mijn onderzoek ga doen. Ik ga onderzoek doen naar wat jeugd van ongeveer 16 jaar oud hebben meegemaakt in de burgeroorlog, hoe ze daar mee om zijn gegaan en hoe hun omgeving er mee om is gegaan. Ik ben erg benieuwd. De burgeroorlog is inmiddels als tien jaar geleden afgelopen, maar je ziet nu nog de gevolgen.