Hoi allemaal,

Hier gaat het allemaal nog z'n gangetje. We gaan drie dagen per week naar de scholen en twee dagen per week werken we thuis aan ons onderzoek. We zitten per dag wel 3 tot 4 uur in de auto, dat is hier gewoon heel normaal. Onze vaste chauffeur Mohammed kon van de week ons niet rijden. De man die ons nu rijdt, is echt lomp. Hij reed tegen een cement blok aan en vervolgens hadden we twee lekke banden en het duurde anderhalf uur voordat het gemaakt was. Hij rijdt ook veel te hard op slechte wegen waar enorme kuilen in zitten. Soms stoten we echt ons hoofd tegen het dak.
Inmiddels hebben we ook al aardig wat les gegeven. Het is echt frustrerend dat je totaal geen materialen hebt om je les qua niveau wat omhoog te krikken. Sommige leerlingen hebben niet eens een potlood of pen. Zij kunnen amper meedoen. De kinderen vinden het helemaal leuk als wij lesgeven. Vooral de muziek lessen zijn geweldig. Ze gaan helemaal los met elkaar. Het is geen gehoor, maar dansen en klappen kunnen ze wel!

We proberen les te geven zoals we dat in Nederland ook doen, maar andere werkvormen vinden ze heel moeilijk. Ze zijn alleen maar gewend om de leerkracht te herhalen en antwoord te geven op vragen. Het lijkt wel of ze heel moeilijk voor hun zelf kunnen denken. In groep 6 lieten we ze een brief schrijven naar een klasgenoot. Er waren er maar een paar die zelf wat zinnen konden bedenken. Soms dan geven wij de leerlingen een opdracht om te doen en dan zegt de leerkracht tegen hen dat ze iets heel anders moeten doen, ach ja..

Het is echt een hele ervaring. Goed onderwijs is hier ook amper mogelijk met de beperkingen alleen al qua materialen.

De gesprekken met de leerlingen over de burgeroorlogen gaan ook heel goed. Ik ben blij dat ik niet in hun schoenen sta. Ze hebben echt de meest heftige dingen meegemaakt en ze maken nu ook nog heel wat mee. Een meisje die mij helpt met mijn onderzoek heeft beide ouders verloren en woont al een poos op zich zelf. Ze is prostituee om haar schoolgeld en haar kamerhuur te kunnen betalen. Ze heeft gewoon geen keus. En dat is dan een leeftijdsgenootje! Het is zo'n leuke meid.

Als we een dag thuis blijven, gaan we vaak aan het eind van de middag naar Lumley beach. Nemen we eerst een taxi, die soms zo volgepropt wordt, dat ze bijna nog op de pook zitten. We lopen dan heerlijk een eind over het strand. Komen we ook nog een beetje aan onze beweging. We worden namelijk netjes van deur tot deur gebracht! Het enige wat jammer is, zijn honden en jongens. Ze zijn wel met elkaar te vergelijken, geloof ik. Ze lopen rustig meer dan een kilometer achter je aan. Denk maar niet dat je ze kan afpoeieren. Het maakt het wel lastig om te onderscheiden welke mensen gewoon vriendelijk willen zijn en welke mensen gelijk je nummer willen of geld.

Zaterdag avond hebben vriendinnen van Bethy, zij is het zusje van Cecilia en woont ook hier in huis, ons haar gevlochten. Wat een werk, ze zijn er bijna drie uur mee bezig geweest. Ze deden helaas ook bovenaan elk vlechtje een elastiekje, toen zag het er wel erg Afrikaans uit. Annemijn en ik hadden gewoon vlechtjes, maar bij Jorine hadden ze alles naar het midden ingevlochten, die liep vervolgens met een pluim op haar hoofd! Super melig! De mensen waardeerden het wel heel erg. Ze vinden het echt leuk als je Afrikaanse dingen uitprobeert. Inmiddels zijn ze alweer uit.

Zaterdag zijn we naar Number 2 river geweest. Ik heb nog nooit van mijn leven zo'n mooi strand gezien. Toerisme is hier zo ongeveer 0,0. Er waren ook maar een handjevol blanke mensen. Alleen heel jammer voor ons, begon het na twee uur te regenen. Nederland is er niks bij. We hebben echt en uur onder een parasol gestaan en om de moed er maar in te houden, hebben we heel wat liedjes gezongen.

Dit was het wel weer zo ongeveer! Jullie zijn weer op de hoogte!