Hoi Sinterklaasvierders,

Het is al weer een poosje geleden dat ik een verhaal heb geplaatst. Inmiddels ben ik jarig geweest. Iedereen hartelijk bedankt voor alle felicitaties via mijn weblog, mail, sms;) Erg leuk!

Ik ben wel 5 keer toegezongen door heel veel verschillende mensen en ik heb nog nooit zo'n mooie taart gezien:D Thuis in Nederland hebben ze mijn verjaardag meer gevierd dan ik zelf hier, met champagne enzo;)

Sinterklaas dat kennen ze hier wel, maar dat vieren ze hier niet. We hebben 's avonds op 5 december wel pepernoten uitgedeeld hier in het huis. Ondanks dat we geen sinterklaas hadden, hadden we wel een heleboel zwarte pieten (flauw).

Vorige week vrijdag moesten we van Cecilia naar de kleermaker. We krijgen een uniform van de kerk. Ze hadden heel veel verschillende kledingstijlen en we mochten er zelf een uitkiezen. Na heel lang kijken waren we er eindelijk achter wat we wilden en dan zeggen ze dat je alleen maar uit deze paar kan kiezen omdat de stof waarvan het gemaakt wordt niet geschikt is ervoor. Dit is Afrika;)

Ik ben heel benieuwd hoe het eruit komt te zien. We hoorden van Stephanie dat ze die jurken enorm strak maken.

Afgelopen zondag zijn we naar het doopfeest geweest van Juweline, een nichtje van Cecilia. Zo'n feest bestaat uit eten, drinken en dansen. Gelukkig hadden ze voor ons eten zonder peper gemaakt (het was nog steeds enorm scherp), want het is zo scherp dat we het eten hier echt niet kunnen eten. Iedereen gaat helemaal los en al de broers van Cecilia wilden dat wij ook gingen dansen, dus tjah... daar gingen we dan. Maar tegen al die Afrikanen kunnen wij niet tegenop;)

Op de terugweg zijn wij met Cecilia teruggereden naar huis, want Mohammed moest haar broers thuisbrengen, die zouden toch aan het eind van de avond bezopen zijn. En daarbij kwam ook nog dat Mohammed ook niet meer helemaal uit zijn woorden kwam;) We waren daar heel blij mee, want Mohammed is die avond in elkaar geslagen door een stel dronken mannen. Hij had de auto ergens geparkeerd waar het mocht, maar die mannen vonden dat ze er niet langs konden en daarom hebben ze een bierflesje kapot gegooid op Mohammed zijn hoofd. Blijkbaar waren die dronken mannen niet zo heel arm, want ze hadden geld gegeven aan de agenten en vervolgens kwamen ze er mooi mee weg. Cecilia heeft een broer die een hoge rang heeft bij de politie en die heeft vervolgens heel boos gebeld en nu zitten die mannen in de gevangenis. Ik ben benieuwd hoe het allemaal afloopt.

We zijn nu ongeveer in drie verschillende kerken geweest. De kerk van Cecilia is de Charles Davies kerk. Ze zingen en dansen heel erg veel in deze kerk. De preken in deze kerk zijn echt mooi, wel heel kort. Het eerste lied dat ik daar hoorde werd begeleid door een orgel en niemand bewoog tijdens het zingen. Het leek best wel op de kerken in Nederland. Opeens liep de organist naar het drumstel en iemand zette een lied in en heel de kerk begon te swingen. Ze vragen wel 6 keer om geld en ze maken er een hele show van, daarom duurt de kerk waarschijnlijk ook zo lang.

De laatste keer kwam er een man die de hele kerk een lied aan ging leren. Het lied ging erover dat man en vrouw gelijk zijn. Dat beviel de vrouwen in de kerk wel.

De tweede kerk was een Anglicaanse kerk en er werd net thanksgiving gevierd. Ze hadden een pastor ingehuurd en die heeft heel lang gepreekt alleen maar over geld. We werden er echt gek van. Volgens mij zei hij zelfs een keer dat als je geen geld geeft, dat je dan naar de hel gaat. Lekker voor die mensen hier, ze hebben al bijna niets. Aan het eind van de dienst moesten alle kinderen naar voren komen om de zegen te krijgen. Dat was wel erg mooi.

De derde kerk was meer een internationale kerk, 50 meter van ons huis af. Hier hadden ze zelfs een preek met drie punten:D Was echt een mooie preek. Hier hebben ze momenten dat iedereen hardop door elkaar bid. Dat gaat er bijna schreeuwend aan toe. Ze staan dan ook helemaal niet stil. Aan het einde van de dienst moest iedereen die voor het eerst was naar voren komen. Terwijl we daar voor in de kerk stonden, hoorden we ineens een enorm gekrijs, in ons rijtje viel een vrouw in de geest of zoiets. Maar ze moest gelijk weggehaald worden, want het mag de dienst niet verstoren.

Wat me hier heel erg opvalt is dat iedereen hier zo veel vertrouwen en hoop heeft in God. Zelfs als ze het meest trieste hebben meegemaakt, dan danken ze God nog voor het feit dat ze leven of dat hun handen niet zijn afgehakt tijdens de oorlog. Kunnen wij in Nederland nog wel heel wat van leren.

De bezoeken aan de ouders waren best wel indrukwekkend. Je komt dan echt in de meest armoedige huisjes terecht. Een van de jongens woont bij een man in huis en die man vroeg ons of we hem niet mee konden nemen naar Nederland. Hij meende het echt, want dan zou de jongen geld kunnen verdienen in Nederland en dat opsturen naar hem. Deze mensen waren echt heel arm. Ik heb al een paar keer mijn lunch aan hem weggegeven, omdat hij gewoon niet genoeg te eten krijgt.

Het was ook wel weer lastig om naar ouders/verzorgers te gaan. Allemaal gaven ze aan dat ze nog niet wisten of hun kinderen naar de universiteit konden, omdat ze er geen geld voor hebben. Dan kijken ze je echt zo hoopvol aan. Maar we zijn gewaarschuwd om niet zomaar geld te geven, want dan weet dat hele vluchtelingen kamp dat binnen een mum van tijd.

En nu is het tijd voor weekend:D Straks weer lekker naar het strand!