Hoi allemaal!

Als eerste wens ik iedereen een gezegende Kerst en een heel gelukkig Nieuwjaar toe! Voor de Kerst zet ik waarschijnlijk niets meer op mijn weblog, dus bij deze!

Wij hebben al weer heel wat meegemaakt. Vorige week zijn we een nachtje wezen slapen of Bureh beach. We kwamen aan en er was helemaal niemand, dan alleen de beach boy. Hij heeft een tentje opgezet voor ons. Het was geweldig! Het strand was super mooi en het was lekker rustig. Er staan wel wat foto's van Bureh beach op mijn weblog. 's Avonds had onze beach boy nog een kamp vuur gemaakt, zo romantisch:p

Alleen het is en blijft Afrika. Op een gegeven moment wilden we graag douchen, maar er was geen badkamer en ook geen wc. We kregen dus een emmer water en zo konden we ons douchen tussen de rimboe en een hutje in onder de blote hemel. Kwamen we bij onze tent, hadden ze er maar 1 matje voor ongeveer anderhalf persoon in gelegd. We hebben de kussens maar in de lengte op het matje neer gelegd, dan lagen we tenminste nog met onze bovenlichamen op het matje. Vervolgens liepen er constant beestjes over onze voeten en onze gezichten heen. Elke keer als we bijna sliepen, kwam er weer zo'n beest. We dachten van elkaar dat we sliepen, maar Annemijn sprong overeind omdat er weer een beest over haar heen liep, waardoor Jorine heel hard moest lachen. Toen hebben we maar de tent geïnspecteerd met een zaklamp. We hebben heel heldhaftig 2 joekels van mieren doodgemept en een spin. We dachten echt dat er minstens 20 beesten in onze tent waren, maar dat viel dus reuze mee.

Onze beach boy was ook onze security, hij heeft heel goed op ons gepast. Hij heeft ergens in de buurt bij onze tent geslapen om ons te beschermen voor het geval dat er wat rimboe mannen ons zouden lastig vallen.

Het was echt een geweldige ervaring, slapen in een tentje aan de Atlantische Oceaan!

Op het moment gaan we van het ene feest naar het ander feest. Dit weekend hadden we drie wedding parties (we zijn naar twee geweest) en een verjaardag. De bruiloften waren echt van rijke elite mensen. Bij de ingang moesten we onze uitnodigingsbrief laten zien. De bruiloften waren eerder dikke Amerikaanse parties dan Afrikaanse feesten, op het dansen na. Wat kunnen ze hier dansen! Er wordt op zo ongeveer iedereen getoast. Na het officiële gedeelte, opent het bruidspaar de dans. Daarna gaat iedereen hier los. Van ons wordt ook verwacht dat we gaan dansen. Ze vinden het wel een beetje raar als we het niet doen, dus we doen nu goed ons best;) Van Cecilia mogen we niet eerder naar huis voordat we goed kunnen dansen. Volgens haar is er nog hoop;)

Op de bruiloften kom je zonder uitnodigingsbrief niet binnen, maar op de verjaardag waren er best wel een aantal buurt jongens die ook lekker aan het dansen waren. Ze werden gedoogd, maar ze kregen niet echt te eten en te drinken. Later op de avond waren ze aan het bedelen bij ons om eten. Veel mensen hier eten maar een maaltijd op een dag. Ze hadden echt honger, maar we hadden ook niks bij ons. Maar ze waren al heel blij met het laatste beetje 7-up uit onze flesjes. Wij kregen in het begin een enorm bord eten, we hadden allemaal maar een klein beetje gegeten, omdat het te scherp is en de kans dat we er ziek van worden groot is (Dat zijn we nu, echt belabberd). Als we eerder hadden geweten dat die jongens honger hadden, dan hadden we wat aan hen kunnen geven. Het verschil tussen rijk en arm is echt bizar. Maar meestal gooien de rijke mensen geen eten weg. Op het doopfeest van Juweline zaten er buiten naast de deur ook een paar jongens die alle resten van de borden schraapten. Sign of poverty.

Na het laatste feestje reden we 's nachts naar huis. We moesten door Lumley en dat is een heel drukke buurt, ook 's nachts nog. We reden daarom stapvoets. Er liep de hele tijd een man/jongen naast mijn deur en hij scheen ook twee keer met een zaklamp door naar binnen. Ik had het raam open en mijn tas op schoot. Ik zei nog tegen Jorine van volgens mij gaat die jongen mijn tas stelen, en waarom ik op dat moment niet bedacht dat ik misschien wel de deur op slot kon doen en het raam dicht, weet ik ook niet. En ja hoor, een paar jongens gingen een beetje voor de auto lopen, zodat Cecilia moest rennen, Er kwam een arm door het raam en iemand grijpt naar mijn tas. Jorine en ik begonnen heel hard te gillen. Ik hield heel goed mijn tas vast en Jorine deed gelijk de deur op slot. Het is hem niet gelukt!! Ik wist niet dat ik zo'n stemgeluid kon voortbrengen. Annemijn die lekker lag te slapen hebben we gelijk ook maar gewekt.

Die jongen was volgens mij ook niet zo professioneel, want mijn tas is een schoudertas en ik had de tas gewoon om. Hij had mij er eerst moeten uitsleuren voordat hij mijn tas zou kunnen pakken. Even later kwam de auto die achter ons reed, naast ons rijden en die man zei dat hij ook al had gezien dat die jongen mijn tas wilde stelen, maar hij zag dat het hem niet gelukt was anders was hij erachter aan gegaan. Dit is echt typisch Afrikaans, iedereen helpt je!

Maar Jorine en ik hadden toch wel goed de schrik te pakken die avond. Cecilia die vertelt dan ook nog heel leuk dat ze dan soms een motorbike nemen en je achterna rijden om te kijken waar je woont. Dat gebeurde dus gelukkig niet. Nu doen we heel braaf onze deur op slot. We herinnerden ons namelijk dat een man een keer tegen ons gezegd had dat we onze deur op slot moesten doen, vooral 's nachts. Nu was het op een drukke plek, maar er kan ook wat gebeuren als je ergens alleen rijdt. Maar goed, dit hebben we ook weer meegemaakt.

Afgelopen vrijdag waren we uitgenodigd om het Kerstfeest op de Goflames Mission School mee te vieren. Echt geweldig. We waren helemaal in de Kerstsfeer. We kregen de beste plek om te zitten. Ze waren echt heel blij dat wij er waren. We waren bijna niet meer gegaan omdat we zoveel vertraging hadden, maar we kwamen precies op tijd, want ze waren nog niet begonnen.

Er was een koortje dat Kerstliederen zong en alle ouders waren uitgenodigd. Er werd door kinderen uit de laatste groep het laatste Avondmaal gespeeld. Ook werd er veel gebeden en gezongen en Bijbelteksten opgezegd. Een paar meiden gaven een dansshow. Zo enorm geweldig. Ik heb zelden mensen zo goed zien dansen. Ze hadden van die Hawaï rokjes aan. Dat is trouwens ook wel apart. Ze hebben hier niet echt kerstbomen met lichtjes en kerstballen, maar met Hawaï slingers, appels, kaartjes, bloemetjes enz.

Volgende week gaan we een paar dagen naar het Noorden om wat te bekijken. We gaan naar een wildlife park, naar een plek waar ze nog veel tradities en rituelen hebben en naar watervallen. Hopelijk zien we nu iets van hutjes Afrika;)