Take your time

De hele weel moesten we om kwart over 6 ons bed uit, om iets voor 7 te vertrekken. Vervolgens reden we ongeveer een uur naar de office van Evangelical Fellowship in Sierra Leone. Waar we de dinsdag anderhalf uur moesten wachten, want we hadden een gesprek met de directeur om een schema te maken wanneer we wat willen onderzoeken. Hadden we eindelijk ons gesprek, kwamen ze er na tien minuten achter dat we beter zelf ons schema kunnen maken.

's Middags gingen we naar de bank om geld op te nemen. Eerst moest het omgerekend worden naar dollars en daarna na Leones. Er is een man wel meer dan een uur bezig geweest met een rekenmachine en het invullen van papieren om te berekenen hoeveel we nou moesten krijgen.

Mohammed (hij werkt ook bij EFSL) bracht ons terug naar huis. Onderweg heeft hij ons een beetje geleerd hoe we dingen moeten kopen bij straatverkopers. Echt heel grappig. All es wordt op het hoofd gedragen Ze eten hier bijna geen fruit en groente, daarom kochten we bananen, papaja en wat mandarijnen. Je ziet hier ook nog best wel wat kinderen die langs de straat aan het verkopen zijn. Dat zijn vaak kinderen van een bepaalde stam. Er zijn hier meerdere stammen die heel erg arm zijn, maar die toch hun kinderen naar school sturen, omdat ze meer gericht zijn op de toekomst. Als hun kind naar school gaat, krijgt het waarschijnlijk een betere baan en kunnen ze ook hun ouders beter onderhouden.
Wat ik ook hoorde is dat zo ongeveer 90 tot 95 procent van de vrouwen is besneden!

Woensdag was weer zo'n dag. We hadden een kort gesprek met iemand van de Cotton Tree Foundation, die zorgt voor plekken op scholen in het vluchtelingen kamp. Voordat we terug konden naar huis, moesten we nog wel 4 uur wachten, daarom zijn we naar de big market geweest. De big market ligt vol met souvenirs. Je moet zo ongeveer de verkopers van je afschudden!

Donderdag gingen we eindelijk op scholen kijken. De kinderen vinden het helemaal geweldig als je langskomt. Ze proberen je constant even aan te raken. Het is heel leuk om te zien hoe de leerkrachten lesgeven. Ik had een rekenles geobserveerd in groep 5. De kinderen leerden optellen en aftrekken in honderdtallen. De leerkracht maakte van elk honderdtal een duizendtal. Hij zij voor 713: zevenduizend honderd drie. De kinderen die heel goed zijn, worden enorm geprezen en de zwakke kinderen worden echt soort van voor schut gezet.
We zijn nu inmiddels op drie scholen geweest. Op 1 school geven ze nog lichamelijk straffen. De kinderen moeten dan op de grond liggen met gestrekte armen en dan krijgen ze een paar flinke slagen met een stok. Op deze school zijn de kinderen ook bang voor de leerkracht.

Op een andere school wilden we de directeur of een leerkracht interviewen. De directeur was niet aanwezig, dus vroegen we een leerkracht of die onze vragen wilden beantwoorden. Alle leerkrachten moesten lesgeven, dus we wilden wel wachten. Vervolgens vonden de leerkrachten het zo interessant dat ze allemaal hun klas in de steek lieten en onze vragen wilden beantwoorden. Er kwam een enorm lawaai uit de klassen, maar de leerkrachten bleven rustig zitten.

Als de kinderen leren lezen, dan schrijft de leerkracht een stukje van het boek op het bord en dat dreunen ze dan met z'n allen heel vaak op. Ik denk echt dat er kinderen zijn die amper kunnen lezen, maar heel braaf het boek uit hun hoofd leren, omdat ze het zo vaak opdreunen.

Gisteren moesten we nog even de auto van Cecilia ophalen die bij de garage stond. Die garage staat dicht in het buurt van het stadion. Er zijn daar heel vaak competities tussen scholen. We stonden op straat in de file en er kwam in een keer een hele groep jongens tussen de auto's door gerend. In een keer werd er geschreeuwd in de auto dat de ramen dicht moesten en de deuren op slot. Gelukkig renden ze heel hard door, omdat de politie er al bij was en die wilden ze ontlopen. Er wordt altijd gevochten na zo'n wedstrijd. Ze zijn dan enorm agressief, ze gooien rustig de ramen van auto's in. Op hetzelfde moment werd er ook uit de tweede auto voor ons een mobiel gestolen.

De mensen hier tonen heel erg hun emotie. Ze kunnen enorme tegen elkaar schreeuwen om niks, en twee minuten later, lachen ze weer. Iedereen eromheen gaat zich er dan mee bemoeien. Pas ook, het verkeer hier is echt verschrikkelijk. Het staat constant vast. Er stond een vrachtwagen op een hele poos stil op de weg. De auto's konden elkaar niet meer passeren. Iedereen begon te toeteren en te schreeuwen naar elkaar, maar op een gegeven moment gingen twee voorbijgangers het verkeer regelen en toen was het weer voorbij. Heel grappig om te zien;)

Je wil niet weten wat mensen hier voor water drinken. Omdat het best wel kan regenen hier, stroomt er soms water langs de weg. Dat stoppen ze gewoon in hun jerrycan. Ook wassen ze zichzelf en hun kleren in een of andere vieze plas,waarin ook auto's worden gewassen.

Aankomst en eerste twee dagen

De aankomst was al een hele happening. Jorine zat in het vliegtuig naast iemand die op het vliegveld werkt. Dus we moesten gelijk naar de VIP room. We moesten onze paspoorten afgeven, we hadden geen idee aan wie. Toen we onze koffers mochten pakken waren er gelijk al twee mensen druk bezig om een karretje te regelen. De band deed het niet en de koffers werden daarom maar ergens op de grond gelegd. Het was echt een chaos. Iedereen was aan het roepen en schreeuwen. Ondertussen had iemand anders ons karretje afgepakt en vervolgens waren ze er enorm ruzie aan het over maken. De man die ons kwam ophalen had zich verslapen, maar hij logeerde in een guesthouse in de buurt. Hij was er ook met twintig minuten. Ze hebben ons wel goed geholpen, we waren met een kwartier door de douane (dat niet zoveel voorstelde). Het vliegtuig was echt prut: Oud gebouw en veel was er kapot.

We moesten nog twee uur wachten voordat we met de boot konden. Veel mensen probeerden ons wat te verkopen. Vooral veel etenswaar. We zagen ook mensen zonder been, vingers, voeten enz.

De boot bracht ons naar Freetown. Freetown is een grote stad, maar zo vreselijk arm. Overal zie je van die krot huisjes. Het is enorm druk op straat. Iedereen leeft ook op straat. De natuur is wel heel mooi, heel groen. Overal groeien palmbomen en andere bomen. Het is heel warm hier en ook heel vochtig. Vanmorgen begon het enorm te regenen, daar is Nederland niets bij. Daarom is er nu geen elektriciteit.

Het huis waar we zitten is wel goed. Wel primitief. Uit de douche komt echt een pisstraaltje. Maar vandaag is de stroom uitgevallen, dus nu gooien we bakjes regenwater over ons heen.
Ze eten bijna geen groente of fruit, dus mijn vitaminepillen komen wel van pas. Ze eten hier heel veel rijst met allemaal verschillende sausjes. Het is redelijk te doen.
Hier is echt niets westers. We worden hier echt in de cultuur gebombardeerd. De buurvrouw kookt haar eten op een vuurtje buiten en stampt haar mais met een paal.

We zijn al op van die scootertjes naar het strand gebracht een eindje buiten de stad. Het is een heel goedkoop vervoersmiddel. Je zit gewoon bij iemand achterop en die brengt je dan waar je moet zijn.
Het strand was echt heerlijk. Het water van de Atlantische oceaan is heel warm.
Op die plek verblijven een paar mensen uit Australie. Ze hebben hier al een keer dolfijnen gezien. Dichtbij is ook een meertje en daar zitten ook krokodillen, die hebben wij nog niet gezien. Misschien komt het nog een keer.

Vanmiddag vroeg een jongen die veel in het huis van Cecilia komt, of we mee wilde naar het strand bij Freetown. Dat wilde we wel. Op een gegeven moment kwamen we in een sloppenwijk terecht. Wat we daar zagen was echt ongelofelijk. Overal van die golfplaten of houten hokken dicht op elkaar. Midden in die wijk is ook een markt. Ze verkopen daar echt de meest vreemde en gore dingen. Bijvoorbeeld vis dat al half aangevreten is en veel rot fruit e.d. het is gewoon erg om te zien in welke omstandigheden deze mensen leven, onmenselijk gewoon. Iedereen weet dat er sloppenwijken zijn, maar het is toch heftig om daar echt te zijn. Zo vreselijk onhygiënisch. We zagen een jongetje staan op een hoop afval waar ook drie zwijnen liepen. Zo erg!
Het was wel zielig voor die jongen, want vlak voor het strand lag een enorme plas, waar we perse doorheen moesten. De ggd had ons aangeraden om niet te gaan zwemmen e.d. in zoet water, want daar leven van die beestje die onder je huid gaan zitten, dus we dachten dat die plas bij de sloppenwijk vast niet zo hygiënisch was, dus we wilden er echt niet door heen. Hij wilde ons wel dragen, maar nee, we zijn terug gegaan.

Aan het eind van de middag kwamen er een paar jochies bij ons op de trap van het huis zitten. Het is echt leuk om te zien hoe ze met elkaar omgaan. Er is echt een rangorde. De oudste jongen had het echt voor het zeggen. Ze voeden elkaar op.

Stephanie komt ook uit Nederland en is hier nu 5 weken in Freetown. Ze heeft ons hele leuke tips gegeven om te gaan doen. Misschien gaan we volgend weekend snorkelen op Banana Island!

Morgen ga ik naar Grafton, het vluchtelingenkamp, waar ik mijn onderzoek ga doen. Ik ga onderzoek doen naar wat jeugd van ongeveer 16 jaar oud hebben meegemaakt in de burgeroorlog, hoe ze daar mee om zijn gegaan en hoe hun omgeving er mee om is gegaan. Ik ben erg benieuwd. De burgeroorlog is inmiddels als tien jaar geleden afgelopen, maar je ziet nu nog de gevolgen.

Voorbereidingen

Jaaaa, eindelijk is het zover, hier heb ik al maanden naar uitgekeken.
Morgen vertrekt ons vliegtuig om kwart voor vijf. We hebben een tussenstop van 4 uur in Casablanca. Vanuit daar vertrekken we naar Freetown, waar we nog een poosje in een auto moeten slapen omdat de eerste boot pas 's ochtends gaat. Als we aankomen, gaan ze ter plekke bedenken waar we kunnen overnachten in Freetown of er net iets buiten. Just Africa. Ben benieuwd.Precies de avond voor dat ik wegga is mijn reisweblog klaar. Ik dacht, ik oefen al vast een beetje de Afrikaanse relaxtheid:D.

Helaas kan Frido morgen niet mee naar Schiphol omdat hij te ziek is daarvoor. Niet leuk om hem zo achter te laten:S
Inmiddels is mijn koffer ook ingepakt (waar ik dinsdag al aan begonnen was), Elke keer er weer wat bij. Je weet wel hoe dat gaat;) nu kan ik echt gaan. Het wordt tijd!
Ik ben heel benieuwd wat me daar te wachten staat, maar het gaat vast helemaal geweldig worden samen met Annemijn en Jorine en een heleboel Afrikaantjes.
We hebben zelfs een stappenplan meegekregen met wat we moeten doen als we gegijzeld worden, nu kan het niet meer mis gaan;)

Vanavond nog afscheid nemen van Frido:s Dat is wat minder, maarja dromen moet je ook navolgen:D --> tip.

Dit was het eigenlijk wel.. Kben zelf erg benieuwd naar mijn volgende verhaal;)

Welkom op mijn Reislog!

Hallo en welkom op mijn reislog!

Dé plaats om op de hoogte te blijven van alle avonturen en ervaringen tijdens deze reis. Vanaf nu zul je hier dan ook regelmatig nieuwe verhalen en foto's vinden, en via de kaart weet je altijd precies waar ik me bevind en waar ik ben geweest! Meer informatie over mijzelf en de reis die ik ga maken vind je in het profiel.

Wil je automatisch een mailtje ontvangen wanneer er een nieuw verhaal of een nieuwe fotoserie op deze site staat? Meld je dan aan voor mijn mailinglijst door je e-mail adres achter te laten in de rechter kolom.

Ik zie je graag terug op mijn reislog en laat gerust af en toe eens een berichtje achter!

Leuk dat je met me meereist!

Groetjes,

Lydia